Het is zaterdag 13 april, de zon schijnt uitbundig en bij het Strooienhuis in Etten-Leur verzamelt zich een bonte groep mensen.
De naar verhouding tot de meeste deelnemers piepjonge en enthousiaste organisator René had deze gemakkelijk te vinden locatie uitgezocht als startpunt van de "West Noord Brabant" rit,
Ook de machines waarmee de deelnemers aan de start verschenen waren van allerlei makelij. Oldtimers zoals een aantal Puchs, een BSA en een Matchless stonden geduldig naast elkaar te wachten tot de eerste koffie was verwerkt. Want zoals bekend lopen de motoren op benzine maar de rijders kunnen niet van start zonder een eerste shot cafeïne.
Na de koffie moeten dan ook eerst nog de motoren worden bewonderd, besproken, gefotografeerd en verhalen worden gedeeld. Dat zijn vaak verhalen over restauratie, vorige ritten en persoonlijke ervaringen. Dan komt langzaamaan het besef dat ook deze rit wel weer verhalen gaat opleveren. Maar daarvoor moeten we dan wel van start.
Zo gebeurde het ook nu weer. We hadden besloten het veilige "Follow Me" systeem te volgen. Na een - wat later bleek iets te korte - instructie konden we van start. Met een vlot rijdende René voorop, Ruud van de Velde als tweede rijder voor de aanwijzingen en de dit keer enige vrouw in de groep als sluitpost werden de eerste rotondes genomen. Daarbij bleek al snel dat er een aantal deelnemers niet geheel bekend waren met het systeem. Dat leidde tot wat misverstanden met groepjes stilstaande rijders die de vraag "hoe nu verder" niet zelfstandig konden oplossen. Dus besloot Ruud een spoedcursus "samen veilig rijden met het Follow Me systeem voor beginners" in te lassen.
Daarna konden de tocht door het landelijke en hier en daar bosrijke Brabant worden voortgezet. In de stille dorpjes was op dit uur nog niet veel activiteit waarneembaar.
Op weg naar het de eerste stop, een gezellig restaurant met een fijn, zonnig terras (het leven lijkt inderdaad goed op het Brabantse land!) begon er één van de Puchs een wat al te zware pijp te roken.
Door de straatjes en langs de wegen trok deze witte 175 een dik spoor van grijsblauwe rook. Gelukkig was het geleverde vermogen nog voldoende om het redelijk gezapige tempo bij te houden.
Eenmaal bij uitspanning De Hazelaar aangekomen was het eerst tijd voor een opfrissend drankje en een eenvoudige doch voedzame maaltijd. Daarbij bleek het "12 uurtje vlees met bourgondische kroket" voor veel van ons onweerstaanbaar. Het internationale gehalte van het gezelschap werd aan tafel ook wat duidelijker toen de dialoog tussen de "Ollanders", Zeeuwen en Vlamingen op gang kwam. En ja, de aanwezige vertegenwoordiger van ons Zeeuwse landsdeel bleek zijn rol van tussenpersoon goed te kunnen vervullen.
Na het afrekenen kwam het opnieuw opstarten van de verschillende mechanieken, Dat viel bij de witte schicht van Joop van der Wel echter niet in goede aarde. Die machine had besloten de al ingezette lijn van pruttelen en roken stevig door te zetten. Zoals altijd kwamen de hulptroepen meteen in actie. Een schroevendraaier hier, een andere bougie daar, alles werd ingezet om het beest te vermurwen weer mee te doen. Helaas zonder resultaat, de machine won. Waarschijnlijk doordat de condensator van het vrij nieuwe elektriek het had begeven. Daar was even geen alternatief voor te bedenken.
Wel leidde dat voor Joop tot een volledig nieuwe ervaring. Een ritje achterop de BMW van Marijke maak je ook niet elke dag mee.
De rest van de groep ging intussen vrolijk verder via allerlei weggetjes door de bosrijke gebieden en weidse polderlandschappen richting Tholen. Intussen was Brabant ook wakker geworden waardoor het aantal fietsers, wandelaars, hardlopers en wielrenners gestaag begon op te lopen.
Omdat de groep in deze prachtige omgeving met afwisselend polders en dijken wat dichter bij elkaar kon blijven was het niet langer nodig om het reeds genoemde en voor de meeste deelnemers intussen foutloos uitgevoerde "Follow Me" systeem te blijven volgen. We gingen dan ook vlotjes richting Steenbergen. Daar kregen we te maken met uitvaller nummer twee. De Zündapp van de Vlaamse Sjoel bleek met problemen te kampen. Bij het oprijden van een polderdijk zag René dat hij problemen had
De gestrande Zündapp KS50 van Sjoel.
Na gestopt te zijn bleek bij nader onderzoek dat het om een kapotte zuiger ging. Niet een panne waar je snel van genezen kan en met nare gevolgen. Immers, met een kapotte zuiger, geen compressie, zonder compressie geen ontbranding, zonder ontbranding geen energie en tenslotte zonder energie geen vooruitgang.
Nu bleek Sjoel echter over een redelijke hoeveelheid daadkracht te beschikken. Hij wandelde met zijn Zündapp KS50 aan de hand naar het eerste de beste boerderij om daar op zijn gemak te wachten tot René hem op kwam halen. René drukte hem op het hart rustig te wachten. Na de woorden "doe het maar rustig aan want ik maak eerst de rit af en dan kom ik je ophalen”, zijn we doorgereden. Via het plaatsje Hoeve kwamen we uiteindelijk weer bij het Strooien huis waar we, nadat de motoren stilvielen en de helmen waren afgezet gezet, we klaar waren voor een laatste versnapering en het bespreken van de dag. Foppe bedankte René voor de organisatie van deze prachtige rit. Het aandenken had hij nog tegoed omdat deze in de tas zat die Foppe 's ochtends bij Joop In de auto had gezet. Een actie die op dat moment verstandig was maar achteraf gezien, door het uitvallen van de witte schicht, niet optimaal. Een rit als deze gaat ook over het opdoen van ervaringen en ontstaan van verhalen. René ging Sjoel nog ophalen, en voor ons was het tijd om huiswaarts te gaan. Deze dag komt In de boeken als goed geslaagd. Voor de pechvogels en degenen die er dit keer niet konden bijzijn, volgende keer beter.!
Kijk op de website op de pagina "activiteiten "en je vindt vast een tocht die je aanspreekt!
De aankomst, van wat er nog van over was aan motoren.
.
Comments